Mijn deelname aan de eindexpositie van de fotografiecursus van de fotovakschool Amsterdam die mede mogelijk is gemaakt door Sparkel2doen en Canon.
Hierover kan je meer lezen op mijn blog.
Mijn oprechte dankbaarheid aan mijn modellen Geert en Lisanne, die hun verhaal durfden te delen en zichzelf voor de camera durfden bloot te stellen. Want ja durven is belangrijk wanneer je je kwetsbaar opstelt.
Zorg en vooral niet zichtbare zorg is iets waar we weinig over spreken en van zien. Dit is een onderwerp dat dicht bij mij staat en waar ik mijn expositie over wilde laten gaan.
Hieronder zijn de foto´s en verhalen per model opgedeeld. Neem lekker een kijkje en laat het je tot denken zetten! 🙂
“Zie jij mij?” – Lisanne Zwambach
Wanneer ik kijk naar mensen, is het de vraag of ik diegene écht zie. Zie ik een gedeelte of heeft iemand een façade? Er bestaat veel vooroordeel over mensen. Ook over het idee dat als je het niet ziet, het wel goed zal gaan met diegene. Maar dat weet je niet. De behoefte aan zorg is niet zichtbaar. Zowel mentaal als fysiek niet.
Deze reeks foto’s laat zien dat de behoefte aan zorg niet zichtbaar is. Mentale zorg wordt vaak onderschat en je kan dit jaren met je meeslepen. Lisanne, de hier geportretteerde jonge ondernemende vrouw, heeft gebeurtenissen meegemaakt, en maakt deze nog steeds mee, die haar leven hebben veranderd of haar een andere kijk op het leven hebben gegeven. Vanaf jongs af aan gepest worden, dierbaren verliezen die je steunpilaar waren en dan ook nog in de knoop zitten door lichamelijke ongemakken die een effect uitoefenen op haar welzijn. Dit zie je niet als je naar haar kijkt. Ze heeft een succesvol bedrijf, maakt kleding voor vrouwen zodat het altijd goed zit op hun lichaam. Zo voelen zij zich beter in hun lichaam en geest. Dat helpt Lisanne ook omdat ze blije en vertrouwde klanten ziet. Ook Lisanne mag al haar kanten laten zien, bijvoorbeeld blij en trots op haar bedrijf zijn, maar ook de pijn en het verdriet die haar hebben gebracht tot waar ze nu is.
Bij mentale zorg heeft iedereen een beeld, hoe aardig of meelevend ook bedoeld. Maar ook dat beeld bevat vooroordelen. Want wat voor iemand iets heftigs is, kan voor een ander dat niet zijn. Dit maakt het echter niet minder belangrijk of ernstig voor die persoon. Vanuit beide kanten moeten wij verder kijken, of eerder écht naar iemand kijken. Elk persoon bestaat uit meerdere verhalen die soms komen en gaan maar ook blijven en je leven veranderen. Iedereen gaat anders met zorg om en iedereen mag er met zijn of haar zorgen daarover zijn.
Lisanne is er gekomen en daar moet ze trots op zijn, maar dat wil niet zeggen dat het klaar of af is. De mentale zorg gaat door en dat blijft belangrijk. Kijk oprecht naar iemand, vraag en bespreek en oordeel niet over de zorg die iemand in zijn leven nodig heeft.
Deze foto’s weerspiegelen Lisannes leven, haar emoties en keuzes. Ze is blij en trots, ze heeft verdriet en ze voelt zich soms onzeker en alleen.
Zie jij mij, zoals ik jou zie?
“Zie jij mij?” – Geert Schelbergen
Wanneer ik kijk naar mensen, is het de vraag of ik diegene écht zie. Zie ik een gedeelte of heeft iemand een façade? Er bestaat veel vooroordeel over mensen. Ook over het idee dat als je het niet ziet, het wel goed zal gaan met diegene. Maar dat weet je niet. De behoefte aan zorg is niet zichtbaar. Zowel mentaal als fysiek niet.
Deze reeks foto’s laat zien dat de behoefte aan zorg niet zichtbaar is. Geert, de hier geportretteerde actieve en sociale man, heeft zijn leven drastisch moeten veranderen na het ontdekken van een zeldzame nierziekte en niertransplantatie. De zorg maakt echter de persoon niet. Geert heeft en had zeker zware momenten van onwetendheid en verdriet maar het leven gaat door en daarmee nu ook de zorg. Alle momenten van Geert mogen er zijn want dat maakt hem tot wie hij is. Hij mag zich zorgen maken, naar het ziekenhuis gaan voor controle maar hij mag ook lekker gaan fietsen en met zijn vrienden op stap gaan.
Vanuit beide kanten moeten wij verder kijken, of eerder écht naar iemand kijken. Elk persoon bestaat uit meerdere verhalen die soms komen en gaan maar ook blijven en je leven veranderen. Zoals Geert ook zegt: “Ik weet dat ik een patiënt ben, maar ik voel me geen patiënt.” Iedereen gaat anders met zorg om en iedereen mag er met zijn of haar zorgen daarover zijn. Fysieke gesteldheid is niet altijd te zien, pijn is niet altijd te zien, zorgen zijn niet altijd te zien. Iemands gezondheid en zorg zijn niet altijd te zien. Kijk oprecht naar iemand, vraag en bespreek en oordeel niet over de zorg die iemand in zijn leven heeft.
Deze foto’s weerspiegelen Geerts leven, zijn activiteiten, zijn emoties, zijn zorg en zijn acceptatie over zijn leven vanaf nu.
Zie jij mij, zoals ik jou zie?
